Uztailaren 3an eta 4an, 2030erako Jasangarritasunerako Hezkuntza Eskolaren edizio berri bat izan zen Miramar Jauregian, Ihobek —Eusko Jaurlaritzako Ingurumen Jarduketarako Sozietate Publikoak— bultzatuta, EHUren Udako Ikastaroen eta Donostia Sustainability Forumaren esparruan.
Ohiko ikastaroen formatua gaindituz, proposamena hezkuntza-espedizio gisa aurkeztu zen, ingurumen-hezkuntzako profesionalak mapatik kanpo mugitzera gonbidatu zituen ibilbide kolektibo gisa. Bi egunez, parte-hartzaileek modu berriak aztertu zituzten gizarte eta ingurumenaren eraldaketari laguntzeko, ikuspegi sortzaile, elkarlaneko eta guztiz gizatiar batetik.
Ibilbide bat esploratu gabeko hiru lurraldetan barrena
Arretaz zaindutako girotze sinboliko batekin (pasaporteak, mapak, motxilak, sokak, musika…), eskolak proposatu zuen ibilbidea hiru lurralde tematiko handitan banatuta zegoen:
- Galdera bizien lurraldea, egungo ingurumen-hezkuntza osatzen duten gaiak, lengoaiak eta metodologiak berriz aztertzeko.
- Konektatutako munduen muga, digitalizazioak hezkuntzaren ikuspegitik dituen erronkei eta aukerei heltzeko.
- Irudikatu daitezkeen aukerak, utopia jasangarriak eraikitzeko, itxaropenaren eta aldaketa kolektiboaren eragile gisa.
Espedizio-gidari batek aurkeztu zuen lurralde bakoitza, sormena, aztertzeko gaitasuna eta talde-lana probatu zituen eginkizun erabilgarri batekin. Parte hartzeko dinamikek, elkarlaneko erronkek, hitzaldi inspiratzaileek eta partekatutako uneek markatu zuten esperientziaren erritmoa, ikaskuntza, zentzu kritikoa eta umore ona uztartuz.
Esploratzeko adorea izan zuen komunitate ausarta
Ainhoa Díez de Salazar Ekoetxea Sareko arduradunak eman zion hasiera topaketari, gonbidapen argi bat eginez: ezagunetik harantz begiratzea eta desikasteko arriskua onartzea. Ihobeko Hondakinen eta Lurzoruen Arloko zuzendari Xabier Gonzálezek lagundu zion ongietorria egiten
Eskolak izan zituen bi jardunaldietan, Serafín Huertas, Edurne Otxoa, Daniel Rodrigo-Cano, Irene Baños eta beste erreferente batzuek esperientzia, begirada kritikoa eta tresnak eskaini zituzten ingurumen-hezkuntza barrutik eraldatzeko. Saioetan, “aurreiritzien zakua” eta beste dinamika batzuk erabili ziren, ingurumen-hezitzailearen “motxilarik onena” diseinatu zen taldean eta irudimenez beteriko esplorazio-eginkizunak egin ziren.
Lurralde bakoitzeko parte-hartzaileek gako nagusiak jaso zituzten ingurumen-hezkuntza “hackeatzeko”. Espedizioaren helmugak amaiera eman zion ikastaroari, eta ekiten hasteak duen garrantzia nabarmendu zuen. Espedizioaren azken mapa taldean egin zen, eta, bertan, jardunaldien mugarriak jaso ziren. Orain, gida egokia izan daiteke hainbat tokitako ekimen berrietarako, egunerokoan erabiltzeko moduko ekintza zehatzak asmatzeko, aldaketaren eragile gisa.
Hau ez da amaiera
2030erako Jasangarritasunerako Hezkuntza Eskolaren IV. edizioak argi utzi du beste modu bat egon daitekeela ikasteko, hezteko eta elkarrekin pentsatzeko. Modu irekiago, malguago eta sortzaileago bat. Espedizioaren espiritua ez zen uztailaren 4an itzali: bizirik dago parte-hartzaile bakoitzarengan, ereindakoa jasotzen duen proiektu bakoitzean, eta txinparta berriz pizten duen elkarrizketa bakoitzean.
Ekoetxeak esker ona erakutsi nahi du parte-hartzaile guztiek izandako inplikazio, eskuzabaltasun eta ausardiagatik. Berriz elkartuko gara ibilbide berrietan.
Bitartean, esploratzen jarraituko dugu!
